♥♥LOOKBOOK♥♥

★★ Myjeabb on TWITTER ★★

★★ Myjeabb on Facebook ★★

★ ★ Thanks Visit ★★

วันอังคารที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2554

วันศุกร์ที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2554

end

end.
เมื่อคืนเป็นวันที่เรารวบรวมสติ และถามตัวเองอยู่นาน
กับการกระทำ ที่จะเดินออกจากชีวิตใครคนนึง
ซึ้งอยู่กันมากว่า 8 เดือน 
เอาจริง ช่วงหลัง ๆ ไม่เคยคบใครนานขนาดนี้ 
และไม่เคย ทน และเข้าใจใครมากขนาดนี้ 

แต่ก็เหอะ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา 
ผ่านมาก็ผ่านไป

เราไม่เคยต้องการรัก ของเขา 

แต่แค่ ต้องการการดูแล การแคร์ความรู้สึกกัน แค่นั้นบ้าง

แต่มันกลับเป็นเราที่ต้องวิ่งตาม เทคแคร์ เอาใจใส่เขาเป็นฝ่ายเดียว

พอแล้ว  เราไม่อยากมีเดือนที่ 9 10 11 

ก็ขอจบตรงนี้ จากกันด้วยดีดีกว่า  


เราคิดว่าจะไม่โทรไป ไม่ตามไม่อะไรอีก 

คิดถ้าเขา จะปล่อยให้มันจบ ก็ให้มันจบไป

แต่ถ้าเขากลับมาเราก็จะเว้นระยะไว้มากๆ  

แต่คนยังเขาคงไม่มีทางกลับมาหรอก

และเราไม่ได้หวังอะไร จากเขาอีกแล้ว

เพราะ คำลาของเรา เราคิดก่อนที่จะทำ 

และทำลงไป ไม่เคยเสียใจ ที่ทำ

รอบนี้ไม่มีน้ำตา  แต่มีบางเวลา ที่คิดถึง

เห้อ เดี๋ยวก็คงดีขึ้น เป็นเรื่องธรรมดาของคนอกหัก ==' 

วันศุกร์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2554

Hope

Hope
ย้อนหลัง พฤหัส ที่3มีนาคม ที่ผ่านมา
กับเจ้ต่ายไป ตันตระเทวาลัย ใครอยากรู้คือไร คลิก
http://www.tantradevalai.com

ไปถึง 5โมงกว่า ได้เข้าพบอาจารย์ตอน เที่ยงคืน !!!
วันนั้น มีงานพิธีพอดี คนจึง เยอะมากกก

เราขอว่า ขอให้เราหายเจ็บปวดและพบรักใหม่ที่ดี ภายใน 3 - 7 วัน 

แต่เราก็ลืมไป  ด้วยความที่นิสัย ขี้ลืม แต่แล้วก็


วันนี้  ได้ไปอีกครั้ง ไปทำพิธีแล้วก็กลับมาบ้านก็ไม่ได้อะไร
ซื้อดอกไม้มาไหว้ที่ห้องพระ และก็ ที่ห้องนอนเราเอง 
แต่แล้ว พอเรานั่งสวดมนต์ อยู่ดีดีก็นึกได้ว่าเคยขอไว้

แล้วคือวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราได้เจอคนๆ นึงที่อยู่ดีดีก็คุยกันเฉยเลย
แล้วก็แบบ คุยเล่น ถูกคอ รู้สึกดี ภายในเวลาไม่นาน 

แต่เมื่อ 2 วันที่แล้ว  เกิดอะไรไม่รู้
อยู่ดีดีคนๆ นั้น ก็ตึงใส่เรา  แล้วเขาก็ไม่มาคุยกับเรา

เราก็ไม่เข้าไปนะ เพราะคิดว่าเขาคงลำคาญ 

แต่พอมานึกถึงคำขอแล้วแบบเออ จริงด้วย 

แต่ทำไม ท่านส่งเข้ามา แล้วท่านก็นำเขากลับไป

ทำไม ต้องทดสอบ ให้หนูเจ็บ เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า 

เราจะบอกว่า คนคนนี้ เรา คุยกันเหมือน ถูกคอมากก  
ถึงแม้จะรู้จักไม่นาน ไม่เคยเจอกัน  แต่ว่า
เรารู้สึกดีกับเขา  

แต่มันคงไม่มีอีกแล้วละ 
เขาคงไปแล้วว ไปแล้วไม่มีทางกลับมา 

วันนี้ทั้งวันเราก็คิดถึงแต่เขานะ หวังว่าเขาคงมาทัก แต่ก็ไม่มี 


ทำไม ต้องทำให้ลูกเสียใจ ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก 
...*

วันเสาร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2554

LAST


LAST.
ถ้าเดินมา จนมันสุดทาง ทำอะไร ใครก็ไม่เห็นคุณค่า 
จะให้เราตาม เอาใจ ง้อ ตลอด 
มันไม่ใช่ความรักแล้วละ

เราคงต้องจบเรื่องนี้สักที  7 เดือน ไม่อย่างให้ทุกเป็น 8เดือน 9 เดือน หรือหลายปี

แค่ผู้ชาย คนเดียว ไม่ควรทำให้ชีวิตเรา ต้องทุกข์

เรามีค่าทุกคน  ตัวเรา มีค่า  อย่าเอาชีวิตไปจมกับคนแบบนั้น


พอ  เราไม่วิ่งอีกแล้ว 

จบ